Obeszłam sklep dwukrotnie, tłumy bab niczym złe siostry kopciuszka pchają swoje spocone latem stopy w za małe buty, wściekając się przy tym, że te nie pasują. Wielokulturowość narasta, języki mieszają się, tu polski, tam rosyjski, angielski, gdzieniegdzie jakiś bliżej nieokreślony dialog między ubranymi w hidżab’y kobietami mierzącymi piękne wysokie, niestosowne? szpilki…
Wreszcie i ja cos mierzę, japonki, szyte na Ukrainie, choć najwyraźniej tamtejszym kobietom buty nie muszą trzymać stopy bo ta szaleje na boki. Jakiś koszmar. Obok mnie, złociste wysadzane ‘kamieniami’ rzymianki, mierzy matka i córka, typowe prażanki. Ich skiśnięte adydasy i szare skarpety leżą wepchnięte pod sklepową pufę, a one rżąc upychają w rzemykowe buty swoje stopy z zimowym jeszcze pedicure’m. Słyszę komentarz „mamo to wygląda jak spętany koń” i sama się uśmiecham, bo faktycznie ten rzymianek wygląda na niedorobiony na tej praskiej stopie…
Rząd dalej zaczyna się awanturka miedzy starowinką a niewysoką brunetką z napisem ”Ewa chętnie pomogę”.
-Jak ja wyjeżdżałam za granicę to tam skakali wokół mnie i nikt nie pytał czy pomóc, oni już wiedzieli, że mają mnie zadowolić i tym się różni kultura polska a kultura francuska – warczy starowinka - To da mi pani te buty z koronką?!
-Proszę Pani, my takich nie mamy, zostały już tylko takie z płótna, ale bez ażuru.. – tłumaczy mocno poirytowana „Ewa chętnie pomogę”
-Tyle butów, a akurat tych pani nie ma?! Za co tu pani płacą?! Nie chce się pani pracować!! – awanturuje się starucha ( jakby mogła to by parasolką przyłożyła).
-Dobrze, dla Pani przeszukam każde pudełko – ironiczna nuta w słowach pomocnej Ewy rozsierdziła starowinkę.
-Gdzie pani kultura?! – fuknęła - gdzieście pochowali wszystkie buty?!
-Proszę Pani, wszystkie buty jakie mamy dostępne są na sklepie – odpowiedziała szablonowo brunetka.
-Proszę mi znaleźć buty ?!
-Takie jak te? - i podniosła but staruszki..
-O tak! Tak! Te są idealne! A będą drogie? - Chwila ciszy, kobieta zastanawia się czy starsza Pani żartuje, rozgląda się po ludziach czy ktoś tego nie nagrywa, czy to nie żart, ale jednak decyduje się zostać najbardziej pomocną Ewą w sklepie…
-Akurat te, może Pani dziś zabrać ze sobą… w prezencie J - ja już kisnę za regałem bo ten teatrzyk staje się coraz bardziej niewiarygodny…
-A to od razu mogę w nich iść?
-Jeśli tylko ma Pani takie życzenie.. – Ewa przechodzi samą siebie (choć szczytem wszystkiego byłoby skierowanie staruszki do kasy xD)
-Na taką obsługę to ja czekałam kochanieńka, moje stare może pani wziąć dla biednych ludzi, dziękuję i dowidzenia. - i poszła, ku zdumieniu Ewy, moim, prażanek i jeszcze kilku widzów owego przedstawiania.
Tylko ci biedni będą niepocieszeni brakiem butów z koronką… A Ewa chyba nie dostanie awansu za podniesienie sprzedaży..
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz